Hydref 2021 / Rhifyn 705

Pryd welsoch chi eich meddyg teulu ddiwethaf? Mae’n debyg y byddai’r ateb i’r cwestiwn hwnnw ddeunaw mis yn ôl yn go wahanol i’r ateb erbyn heddiw. Pryd gawsoch chi gyswllt â’ch meddyg teulu ddiwethaf? Efallai y byddai’r ateb hwnnw’n un gwahanol eto.

Mae’r ffaith fod cymaint mwy o ‘hidlo’ wrth drefnu i weld meddyg teulu erbyn hyn yn destun cryn gynnen, a hynny’n cael ei amlygu, yn filain iawn ar brydiau, yn y wasg a’r cyfryngau cymdeithasol. Mae ‘Lle mae’r meddygon teulu’n cuddio?’ ac ‘Mae’n hen bryd i’r meddyg teulu wneud rhywbeth, bellach’ yn gwynion nodweddiadol.

Er cymaint amlygrwydd effaith Covid-19 ar bob agwedd o fywyd ar draws y byd, ymddengys bod yr ymdeimlad o ‘hawl sylfaenol’ i gael gweld meddyg teulu wyneb yn wyneb yn rhywbeth sy’n anodd i rai pobl wneud hebddo.

Ar brynhawn dydd Gwener ym mis Medi, ac ar ddiwedd diwrnod o ymarferion drama newydd sbon Rhiannon Boyle, Anfamol, bues i’n ffodus iawn i gael gair efo’r dramodydd dros Zoom. Roedd hithau’n llawn brwdfrydedd wrth drafod y ddrama gyntaf o’i heiddo i gael ei chyflwyno’n broffesiynol yn Gymraeg.

‘Dwi’n teimlo’n emosiynol,’ medd Rhiannon, wrth gloriannu ei hymateb i’r diwrnod hwnnw, sef y tro cyntaf i’r Theatr Genedlaethol redeg drwy’r ddrama ar ei hyd. Roedd hi dan deimlad oherwydd ‘pwnc y ddrama’, sy’n plethu’r dwys a’r digri, oherwydd y profiad o weld ei gwaith creadigol yn dod yn fyw o’i blaen, ac oherwydd ei bod hi’n dychmygu ‘mai’r cynhyrchiad yma fydd y tro cynta i lot o’r gynulleidfa ddod i’r theatr ar ôl Covid’.

Yn ddiddorol ddigon, bydd cynulleidfaoedd yn cael eu tywys yn ôl i 2020, i ganol gwae a dychryn cyfnod cyntaf y pandemig, wrth iddyn nhw wylio Anfamol, sef drama am Ani, dynes sengl, ddeugain oed sy’n penderfynu cael babi ar ei phen ei hun drwy ddefnyddio sperm bank.

Fel y gwŷr unrhyw addysgwr, nid oes dim byd tebyg i gyfarfod a dod i adnabod dosbarth newydd. Hynny sy’n ein hatgoffa ein bod i gyd yn heneiddio’n gynt nag yr ydym yn ei feddwl – heb sôn am ei obeithio. Gyda phob blwyddyn newydd, mae’r bwlch rhwng yr hyn sy’n amlwg-gyfarwydd i ni – yn ddigwyddiadau, profiadau cyffredin a chyfeiriadau diwylliannol – a’r hyn sy’n ail natur iddyn nhw yn lledu. Mae pob set o wynebau newydd yn yr ystafell o’n blaenau yn tanlinellu gymaint y mae treigl amser yn altro golygon a dealltwriaeth.

Mae’n siŵr gen i fod hyn yn arbennig o wir am y rhai ohonom sy’n trafod materion cyfoes fel gwleidyddiaeth. Ystyriwch ein glasfyfyrwyr newydd yma yn adran wleidyddiaeth Prifysgol Caerdydd. Mae’r rhan fwyaf ohonynt yn ddeunaw oed, sy’n golygu eu bod yn dair ar ddeg pan gynhaliwyd refferendwm Brexit ac yn un ar ddeg adeg refferendwm annibyniaeth yr Alban. Pedair oed oeddynt pan ildiodd Tony Blair yr awenau yn Downing Street. Yn wir, roedd yr ail etholiad ar gyfer Cynulliad Cenedlaethol Cymru (fel yr oedd) wedi ei gynnal cyn geni llawer ohonynt... Nefoedd yr adar!

Pa syndod fod cymaint o waith teilwra’r gwahanol drafodaethau yn yr ystafell seminar i sicrhau nad yw fy nghyfeiriadau ffwrdd-â-hi at wleidyddion neu ddigwyddiadau’r gorffennol yn peri dryswch? Enghraifft: dwi’n gwybod ei bod yn anodd credu, ond wir i chi, yr oedd Tony Blair yn anhygoel o boblogaidd ar un adeg! Her arall yw ceisio sicrhau nad yw’r to sy’n codi yn cymryd yn ganiataol mai fel hyn y bu hi erioed. Hyd yn oed os ydynt bellach wedi colli eu rhin a’u perthnasedd, yr oedd dadleuon ac actorion gwleidyddol eraill yr oedd yn rhaid eu cymryd o ddifrif.