Flynyddoedd maith yn ôl pan oeddwn i’n blentyn, pan oedd gaeaf yn aeaf a Dolig yn dymhorol, er gwaetha gofidiau lu yr ŵyl – Siôn Corn yn sâl neu eira’n arwain at ganslo’r parti Ysgol Sul – byddai un gofid teuluol i lorio pob gofid. Y twrci.
D’yn ni fel Cymry ddim yn ffans selog o’r aderyn swmpus sy’n ddisgynnydd o’r deinosor pluog. Mae ’na ofnadwyaeth o’r cig sych a’r coesau sy’n wrthodedig gan lawer. Ond fel i bob peth, mae ’na oleuni gastronomig ym mhen draw’r twnnel – neu’r ffwrn.
Ym moroedd tymhestlog Brexit, ‘provenance’ yw’r gair hud newydd. A dyna’r abracadabra ar gyfer llwyddiant gyda’r twrci. Dewiswch yn ddoeth. Y ddelfryd fyddai twrci a grwydrodd yn rhydd ar fferm leol – organig os yn bosib – wedi’i archebu gan eich cigydd lleol.
